به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سازمان فضایی ایران، تا همین اواخر، مشاهدات ماهواره ای دریاها به دلیل توان تفکیک پایین تصاویر و زمان طولانی برای بازنگری آن ها که اغلب ماه ها یا سال ها به طول می انجامید، تا حدودی محدود بوده است؛ اما امروز داده های ماهواره ای کوپرنیکوس (Copernicus) و توسعه فناوری های چندطیفی، مزیت های قابل توجهی در پایش پسماندهای شناور در دریاها، به دست آورده است.

پسماندهای شناور معضلی فراگیر و جهانی است که به طور فزآینده ای در حال رشد است. اگرچه استفاده از ابزار سنجش از دور برای پایش این پسماندها، امید بخش است، اما با توجه به ویژگی ها و ابعاد مختلف این پسماندها، بازتابش طبیعی سطح دریا، پوشش ابر در محیط دریایی و چرخه جریانات دریایی که پسماندها را متراکم و یا پراکنده می کنند، همچنان با بسیاری از مشکلات مواجه است. عکسبرداری هوایی و بررسی این پسماندها از طریق کشتی بسیار پرهزینه است، بنابراین معمولا حداکثر یک بار در سال انجام می گیرد.

پروژه پایش ماهواره ای پسماندهای دریای مدیترانه، رویکردی نوآورانه را برای ردیابی زباله های آب های ساحلی در سراسر جهان ارائه داده است. این پایش ها توسط کنسرسیوم اروپایی به رهبری شرکت ARGANS Ltd (در بریتانیا) و همکاری CNR ISMAR (انستیتو علوم دریایی)، دانشگاه Cadiz و دانشگاه Aegean، که تجربه و تخصص قابل توجهی در زمینه مطالعات دریایی و سنجش از دور دارند، انجام شده است.

کنسرسیوم از یک پردازشگر ماهواره ای سنتینل-۲، استفاده کرده تا بتواند به صورت خودکار، پسماندهای شناور دریایی به مساحت ۱۰ هزار کیلومتر مربع از آب های آزاد را تشخیص دهد.

این پردازشگر به گونه ای طراحی شده که بتواند محل استقرار (تجمع طولانی مدت پسماندهای دریایی) پسماندها به طول ده ها متر تا بیش از یک کیلومتر، در سطح دریاهای آزاد را ردیابی کند و تاکنون توانایی خود را در پایش پسماندهای دریایی به مساحت ۵۰ متر مربع به اثبات رسانده است.

آزمایش میدانی پردازشگر در پایش پسماندهای پلاستیکی به ابعاد مختلف (۱۰۰-۲۵ مترمربع) و ترکیبات مختلف، با موفقیت تأیید شده است.

با سرمایه گذاری بیشتر می توان ابزارهای کارآمدی را برای مدیریت پسماندهای دریایی و پاکسازی آن ها توسعه داد، در همین حال باید از پراکسی ها برای شبیه سازی میکرو پلاستیک شناور، استفاده کرد.